Denge

Telafisi yok bu gecenin
Ve tedavisi yarım kalmış şiirlerimin
Alt yazısı geçiyor kaderimin, dev ekranlarda
Duymayan,bilmeyen olmasın
İyiler yalnızken büyür
Kötüler yalnızken küçülür
Ölüm şimdi sudan ucuz
Ve sonbahar bir levha gibi temiz
Beni bana soruyorlar
Çıkarıyorum o vakit illegal sözcükleri ağzımdan
Korsan bir manifestodur savunmam
Dengem bozuktur ,mertlik bozulduğundan beri
Denge diyorum ,
Bir Pisagor bağlantısı
Takımı bozulmamış tabaklar
Kurulu düzenler
Sıradan ,rutin hayatlar


Bir ikilemdir ,bizim dünyadan geçişimiz
Ne şairler meşhurdur
Ne de şiirler meşru..
Kahvaltısız sabahlarımızı yazdık beyaz bir kağıda
Doyduk çok şükür!
Bir paradokstur sabahın beşinde yatmak
Işıksız bir vitrin ve tütünlü perdeler arasında
Gökyüzüne baktım
Annem örmüştü mısralarımı tel örgüleriyle gökyüzüne
Kanamalı,acılı ve sancılıydı


Kum susan çöller
Kin kusan insanlar
Yas tutan mevsimler
Gördüm hepsini en derinden..
Ölüm alnıma yapıştı bu yüzden
İlktir mertliği yazıldı harflerin
Müfredat dışıydı bakış açım
Baksam erken açar güller
Bir aforizmadır semaya duran bakışlar

Şafaklar topluyorum dudaklarımın çemberinde
Susmak nasibimdir oysa
Sarkıyordu akrebin üç çatalıyla
Susmuş mandolinlerin nakışı üzerinde
Sancaktaki aya nasıl vurgunsa bir yeniçeri
Öyle hasretim konuşmaya
Denge demiştim dostlarım
Çınlayan bir ekvator çizgisinde kavuştum kendime
Kaçacak yerim yok
Gelmeyin üstüme
Denge demiştim dostlarım
İnce bir ip üzerinde yürüyen bir paylaço misali
Güldürememek akan zamanı
Durduramamak kanayan yarayı
Bulmayın beni
Ayracımın kaldığı yerden kendime küfür ediyorum
Denge demiştim dostlarım
Bir sözün etnik kökeni kadar derin
Bir çığlık kadar acı
Ve vardiyası bitmiş bir işçi kadar mutlu