Dengesiz Terazinin Gıcırtısı

Bir nefes olsam bedene sızan.
Ve bir anlam olsam sıradanlara uzak.
Öyle hemen anlaşılır da olmasam.
Sorulsam, sorgulansam...

İnkar edilsem kimi zamanlarda.
Ama bir ihtimal olsam kimine göre.
İç gıcıklasam, moral bozsam bazı anlarda.

Bir fikir olsam zihnine sızan.
Zorlasam sınırlarını inançlarının.
Zincirleri kırsam,
Duvarları yıksam...
İsteyene pişmanlık,
İsteyene huzur olsam...
Durulsa bazen adımı duyan.
Ve çıldırsa bazısı beni gördüğü an.

Ne olsam,
Nasıl olsam da,
Bu hayallere ulaşsam.

Ne olmasam,
Nasıl olmasam da,
Bu rüyalara kavuşsam.

Bir gerçek olsam içini sızlatan.
Aydınlatan zihnini ve pişmanlığa sebep...
Karartsam yollarını dursan.
Çalsam ışığını karanlıklarda kalsan...
Zedelesem değerlerini,
Şüphelerine yelken olsam.

Ne olsam sence,
Nasıl olsam...
Senin derinlerine ulaşsam.

Bir yalan olsam gözlerini yaşartan.
Nefretin olsam,
Öfkeni kussan.
Sen sen olsan her an.
Ama beni bende bulamasan.
Tereddütlerinde yer bulsam.
Yalan olsam, yanılgın olsam...
Adımı kötü ansan arkamdan.

Bence ne olsam,
Nasıl olsam...
Mutlu günler gelir o an.

Bir ben olsam fikrindeki ben gibi.
İçimden geldiği gibi olsam.
Neysem o olsam.
Bıraksam oluruna ve doğalına.
Kendimle uğraşsam.
Bir ben varmışım gibi.
Sen hiç olmamışsın,
Ve hiç kimse yokmuş gibi..

Hayat bu dengeleriyle anlam bulur.
Her adımda dertlerle,
Yeni teraziler doğurur.
Kefelerin hep doludur.

Gerçeklerin, yalanların,
Zevklerin, merakların,
Korkuların, kaygıların,
Sebeplerin, tereddütlerin,
İsteklerin, şüphelerin,
Sevdiklerin, nefret ettiklerin.

Her biri ayrı kefede durur.
Dengeyi bulursan olur.
Şaşarsa terazin hayat da durur.
Manası kaybolur.
Ve dilin böyle saçmalar durur...