Deniz Birde Sen Kalbimde Olan İki Sevdam

Dalgaların sesi,
Ateş gibi düşürür içime sensizliği.
Körükler her nefes,
İçimde sönmek üzere olan kimsesizliği.
Uçsuz bucaksız mavilik ürpertir bendeki sessizliği.
Sürükler peşinden kimi zaman hayallerde sevgiliyi.
Aşka davet ederken bulur ruhum,
Düşlerde sevgisizlikten bitap düşmüş benliğimi.
Çağırırım onu kollarıma,
Sararım sarmalarım sıkıca,
İçi aydınlık, etrafı sarmaşık,
Rüyalarımı sunarım onun bakışlarına.
Doyarım birlikte onunla soluduğun her ana.
Sevişir ruhum bakışlarla doğmayan sabahlarda.
Titrerim yanımdayken sana dokunduğum o anlarda.
Yüzümü her öpüşünde dalga,
Daha da dalarım o güzel rüyalara...

Gece kamerle sevişip,
Güneşi yüklenince sabaha,
Işık dem tutar hayata,
Koşarım yine ben denizin
O tılsımlı efsununa
Büyülenir kalırım
O yaz yağmuruyla ortaya çıkan ebem kuşağına,
Atarım kendimi altından geçmek umuduyla serin sulara,
Ben ona yaklaştıkça o daha çok kaçar benden uzağa,
Tutunamam bir türlü göğün binbir renkli kuşağına....

Deniz miydi beni özlemle
Beklerken dalgalanıp coşan,
Ya da ben miydim denizden gelecek olan
Sevgilinin hasretiyle suskunlaşıp, durulan.
Bilmiyorum hangisi yanlış yada doğru,
Ama ben çok özlüyorum her anımda onu....

Gözlerim karışır karşıdaki sonsuzluğa,
Sonrada dalarım sen ve ben dolu rüyalara,
Denize açılmış uzun yol gemilerine benzer ruhum,
Süzülürüm ufukta ,
Sessiz, derinden ve ağarca,
Güvertedeki kürek mahkûmları gibidir yüreğim,
Prangalara vurulmuş,
Kaçmak isterim bazen,
Ama zincir sıkıca bağlamıştır kalbimi,
Çektikçe sıkıştırır,
Sıkıştırdıkça acı verip kanatır.
Ruhumu benden alır
Götürür denizin bilinmez yerlerine,
Her seferinde seni bulacak olmanı hayaliyle
Düşerim denizle birlikte bilinmezlere,
Sonra kilitlenir umutlarım,
Sana kavuşamayınca,
Savrulurum.
Belki de yok olurum...

Denizdi beni böyle içten içe hapseden,
Kendine,
Sen ise beni mahkûm eden sensizliğe...
Şimdi duyup sesimi bir şeyler söylesen keşke,
Lanet ediyorum seni benden götüren son sefere,
Şu aklıselim halimi az kaldım yitirmeye,
Selime veda edip,
Aklı kaçık olmak geliyor içimden
Her nedense....

Deniz her gece davet eder beni,
Senin dönüşünün hayaliyle kandırıp kollarına.
Dalgalar ses verir sükûnetteki ruhuma,
Ama içimde kopan fırtınaları,
Bilmez hiç biri
Seni doldurduğum anlarda ruhuma.
Bir forsa misali gezinirim ortalıkta
Mahkûmum ben maviliğe ve sana,
Olamam onlar olmadan yanımda,
Dönerim sudan çıkmış bir balığa,
Çırpınırım denize dönmek umuduyla,
Gözyaşlarımla kavuşurum
Her seferinde deniz sevdası yakamozlarına...

Gizlice koşarım onun kumsaldaki
Benim bekleyen hayaline,
Ayağını son kez bastığı kumlara oturur,
Dikerim gözlerimi yine ufka,
Beklerim denize giden sevgilimi,
Her gün bana döneceği umuduyla,
Deniz birde sen,
Kalbimde olan iki sevdam,
Dermansız iki yaram,
Yosun kokulu rüyam,
Dönmezsen eğer bu sefer sen,
Sudan çıkmış balığa dönerim yine ben,
Çırpınır dururum kumlarda,
Kızgın kumlar, yakar bedenimi,
Tüketir nefesimi,
Kurutur dilimi,
Söyleyemez olurum sevgilim ismini.

Denizde olan yâre,
Karada olmak yaramazmış,
Can çıkmaz belki amma,
Yarim gelse de buralarda fazla duramazmış....