Deniz Deryasında İkimiz Sevdaydık

içimdeki şehir yıkılır sen olmadan
sen olmayınca acıtır ayrılık

şehirler bana uzak
betonlaşan kentler köyler
her yer taş duvar kaplar
gönül susar gönüle

dağlarıma bahar gelmiş
memleketin toprağına kan
çiçekleri serpilir öbek öbek
açmış tomurcuklar sere serpe

ufalır taş örülür duvarlar
yükselen gökdelen betonlar

çocuklar büyüdü artık
koşturur bahçede parkta
artık bize bu kent yaramaz
her yer değişmiş murat kapıları

sen olmayınca her yer kış
zaman ne çabuk geçti
bu han da virane de
ne nefesler geçti bu diyarda

sen gelince içim bahar
özlem hasretin sen
içimde deniz olmuşsun
içime akan pınarsın

gökyüzü olmuşsun
havası içime girer çıkar
sonrada dağ olmuşsun
dürüşünla haşmetli bakışla

öten baykuşun sesi kulağımda iken
yitirilenleni aramaya koyulan
deryalarla boğuşan deniz kızı
oldum olası seni arar olurum

suskunluğunu doğa da almışsam
sesizliğimi doğaya bırakarak
gelince suskunluğum
deniz deryasında yüzen
hırçınlı kasırganlı günlerde
durgunluğu özlemiş halde
kıyıya vurdum kendimi

yelkenli balıkçılar yardıyla
kayaların üzerinde denizi seyre...
uzağa baktım bir süre
ve dünyamdaki olup biteni
hesabı vardı...

sessizlik suskunluğa tercih edilirken
denizin derinliğine yapılan yolculuk
geldikleri gibi gittiler
daldı denize dalgaları yararak
derinliklere doğru yaşamaya ..

nefes nefese suskun bıtkınlığı
deniz aleminde yumrular arasında
temiz bir yaşam vardı
hayat yolculuğunda
ikimizde bu alem seyrinde
sevda denizinde derya olduk
birimiz denizdik ötekimiz derya
deniz deryasında ikimiz sevdaydık

09/02/2011 - Karataş