Deniz Düşü

ruhum kaçak göçek
ayaklarım dolunay eskisi
adımlarım
baskın kokan ihbarcı şehirlerdir şimdi

sana en çok
öldüğüm bulvarları bağışladım
ki sen
bilirsin
kuytularında imlenen
dal kıran ayaz öpüşlerimi

aşk dedin bir zaman/ aşk
ki kavga soluyan adamlarca
aşk
döşündeki neşter çiziğinden
sızan
kambur bir “dam” türküsüydü

eylemine kat beni şimdi/ kavgana sar
asıl şimdi konuş ağzıma
ciğerinde tüten tüm dünya dillerini
bir tel örgü kesiği
gibi
çatlamış yumrukların haykıran sesini
şimdi karış saç diplerime/ tırnak izime
adı/rengi/derisi sınıfsız bir gülüş sevinci
dağ sırtlı çocukların deniz düşüyle geldim göğsüne
ömrüne kat beni/ en çingene hücrene…

şimdi söz mü bekliyorsun

şimdi söz veriyorum
en çok
özgürlük konuşacak
kalbimin lal titreyişleri

Ali K. Tanyıldız