Deniz Feneri

geceyle savaşıyor bir deniz feneri
var gücüyle yanıyor,nefretle
yenebilmek için ıssız geceyi
yalanlar söylüyor,
küfürler saçılıyor ağzından karanlığa
konuşuyor bir ileri bir geri
uzaklardan,karanlıktan bir yerlerden
bir ses; alabildiğine beyaz,
alabildiğine umut dolu
çağırıyor;
başardın,yordun artık onu diyor
tamam diyor deniz feneri
tamam,bu defa oldu !
tükendi gece,doğuyor güneş
yeşiller açıyor deniz fenerinin ıssız kuytusunda
ışığında kazandığı zaferin gururu...
aşka kurup saatini
bekliyor binbir umutla sevgiliyi
fakat uzaklarda,çok uzaklarda bir yağmur sevgili,
gelmiyor.
gece ise yılmıyor,
kararlı deniz fenerini yutmaya
patlatıyor simsiyah bir fırtına
deniz feneri yerle bir,
paramparça...
herşeye rağmen
son defa diyor deniz feneri ;
son bir tebessüm,geceye inat
şuralarda bir yerlerde bir gülümseme olacaktı
gelmeyen sevgiliden arda kalan
arıyor son gücüyle,
bulamıyor...
ağlıyor çığlık çığlığa,
çaresiz,
gücü yok reddetmeye
ceplerinde biriktirdiği mavi hüzünleriyle beraber
boğuluyor karanlığa yine...