Deniz Kadar Sevdam

adım adım yürüdüm
hüzünlü bir kentin sokaklarına
kalabalıklar içinde kayıp bir divaneydi yüreğim
bedenim kalıyordu gözyaşınla

nazlı gülüşünle yüzüme bir tebessüm gelirdi
her andığım vakit sen uyuya kalmış düşünle
sır perdesine kaldığım yarınlarım

o şehrin en kalabalık yerinde ağrıyan başımla
gün ortasında düşümle yalnız kaldım
sensizliğin yokluğunda
hızlı bir bakışın içinde düğümlenir sancılı b/ekleyişler

nazlım dan kalan bir düş kursam
hep yollara serilen gül tikenleri
seni olduğunca olağanca sevdiğim
kuyu dibinde kalan makarayla sardığım düşlerim

gül yüzlü yarimin gülüşleri ruhuma karışır
yüreğimin sızına melhem bildiğim
kim bilir zaman geçsede kalan umudun şarkısı
neyi saklasan gülüşlerin bana kar bildiğim

ben seni korkuların cenginden kalan ateşin cesaretiyle sevdim
sen ki zaman içinde gün görmez sevgi yorgunluğumla
tutkulu sevdaların en derin uykularda s/akladım

hasretin yüreğimde yanan ateş gibi dokunsam sönecek gibi
derin denizlerin dalgaların şiddetinde daha hiddetli
öfkeye koyulsan sönmez bir yürek sızısı
düştüğü yeri ateşin y/akıyor

yüreğimde ki umut yolcusu bir neferdi
her defasında bir nefes umuda yolculuktu
dağları alev almiş bir yürekti
son nefesi özgürlüğün sesiydi

adımları demir pençeli öfkesi korkulardan geçen bir dağlı
umudun türküsüydü son nefesine haykırışı
esen bir rüzgarla

bu gün şans denizinde yüzüyordum hayallerimle
denizde yüzerken dalgalar savururdu
tıpkı içimin sana savruluşu gibi
cesaretimin sersemliğimle deniz kıyısına savruldum

sabırla bekleyen deniz kadar sevdamsın
dalgalarınla yüzüme çarpardın
soğusun yüreğim seninle
deniz kokulu sevdam

13.05.12 Karataş