Deniz Ve Ben Ve Sen

Gri bir hüzünle başbaşa sanki
Sessiz, sakin birazda titrek
Yalnızlığın şarkısını söyler gibiydi deniz
"Rengimi soldurdu kışın buz yüzü
Garib duruşuma ağlar gökyüzü"
Martı çığlıklarında kaybolup giderdi
Dalgaların inleyen sesi
Öylece dalıp gittim
Denizin ucsuz bucaksızlığında
Saklı gülüşünü,
Hayata yorgun ama sevgi dolu bakışını,
Sevdana karanfil duruşunu
Hayal ederken
İçimde sen olmanın coşkusu ve
Aynı anda
Hasretin ruhumun kimliğinide değiştirirdi
İşte o an duygularımda
Tarifsiz acılar daha bir yaralardı kendini

Sevdiğim
Senden çok uzaklardayım
Olsun ne çıkar diyorum
Canımda bir bilinmezliğe sakladım ya yokluğunu
Sensizliğe dayanacak gücüm yok
Sensizlik demek
Namluda kurşun
Çıkılmaz gayya
Baldıran zehiridir içilen
Gece uykularında kabus gibi
Kısaca sensizlik hayatın öteki adı
Bundandır
Nerede olursam olayım
Senli hatıralarda nefes alışım

Aşk belkide ulaşılmaz olduğu,
Ruhumuzu böylesine kanattığı için
Tutku vazgeçilmeyen
Bu yüzdendir yüreklerin özgürce
Sürgün oluşu umut yokuşunda

Oysa
Şimdi yanımda olmanı isterdim
Yürüdüğüm sahil boyunda
Ellerimiz sıcaklığına dokunmalıydı
Zaman sessizliğe bürünürken
Yüreğimizdeki çığlıkları duymalıydık
Ve biz daha sıkı sarılmalıydık sevdamıza
Yarın yokmuşcasına bize
Ölesiye...

Durdum
Yağmur yağmaya başladı
Deniz yine şarkısını söylüyordu
"Rengimi soldurdu kışın buz yüzü
Garip duruşuma ağlar gökyüzü"
Deniz ıslanıyordu
Dalgalar yaslı
Susmuştu martılar
Beni ise uzaklar ıslatıyordu

İşte saniyeler, dakikalar
Böyle geçip gidiyor da
Günler geçmemek için direnmekte
Senden çok uzaklarda
Sorma artık
Sorma sevdiğim neden ağlıyoruz
Deniz ve ben ve sen
Hasret kaçtı gözlerimize...