Denizde

gün batımında
gizli bir koyda
kem gözlerin görmediği şanslı sahilde
bir güzel çırılçıplak,
dokunulmamış teniyle koşuyor denize
kucaklıyor dalgaları
sevişiyor sessizce,
tükenmiyor isteği
her seferinde kendi kadar taze
nefes nefese,
sarıyor deniz bedenini
öpüyor binlerce kez
öpüşüyor her yeriyle;
deniz yorgun
dalgalar mutlu,
afet sırılsıklam çıkıyor kumsala
anlıyorum
dokunulmazlığı gitmiş
işi bitirmiş yakamozlar.

ulan deniz olmak varmış be!
ya da denizde bir dalga
o da olmazsa
dalgada bir damla;
ama insan olmuşum bir kere
dokunmam benim olmayana.