Denizkızı'nın Aşkı (son)

O gece Denizkızı üzgün sahile indi
Onu sevenler sustu denizin sesi dindi

Çıktıp da güverteye karanlık suya baktı
Sabah güneş doğarken o köpük olacaktı

Birden sular kabardı bir hareket başladı
Kardeşleri göründü dalgalar yavaşladı

Sudan başları çıktı hepsinin saçı yoktu
Ne oldu diye sordu acıları pek çoktu

Hepimiz saçımızı su cadısına verdik
Feda olsun yoluna canımızı verirdik

Bir hançer uzattılar bunu sana gönderdi
Prens uyurken onu kalbine sapla dedi

Hemen hançeri aldı iç cebine sakladı
Hiç yapabilirmiydi yüreğini yokladı

Nasıl kıyardı ona aşkından ölüyordu
Attı suya hançeri çaresiz biliyordu

Sabah güneş doğarken kendini suya attı
Düşerken de denize ölüm korkusu tattı

Şaşırdı birdenbire havada uçuyordu
Çevreye bol ışıklar pırıltı saçıyordu

Etrafında uçuşan başka kızlar da vardı
Havanın kızlarıydı onu sevgiyle sardı

Artık bizimle mutlu olacaksın her zaman
Yükselirken semaya yere göz attı bir an

Son kez baktı sahile prensinin köşküne
Gülerek el salladı veda etti aşkına

Nilüfer der ki her aşk mutlulukla bitmiyor
Acı çekilse bile aşk yürekten gitmiyor

(SON)