Depremzede Çocuklara

Sen kara dokundun ben kaleme çocuk
Öptü seni yanaklarından anlamadın sen
Gökten masumca yağan dondurucu soğuk..


Senin şımarmaya dermanın yok
Benim her kar yağdığında sevinmeye hakkım..
Önceden yardım edin diye bakıyordun
Şimdi kafanı çeviri verdin
satmak için dünya'yı karlara göğsünü gerdin..

Evet çocuksun sen çocuk
Engelliyemiyor içindeki sevinç ve mutluluk
Böylesine beyaza boyanırken ortalık
Boyanmak için koşuyor kalabalık..
Kaynıyorsun arasına tarifi olmayan heyecanla
Takas ediyorsun gerçeği paha biçilemez çığlıklarla,
Hoş çığlık atmaya halin yok ya
Dinlendiriyor senide beyaz
Böyle yaralarını sarıyor belkide
Sende huzur buluyorsun
Bir yaş daha büyüyorsun..

İşte çocuk olmak böyle kutlu bir şey.
Açlık,sefalet,rezalet bir yerlerde dursun
Sen açlığı bile
Oyun dediler mi unutursun..