Depresyon

Ve başladı böğrümü yumruklamaya;
Yine bu şarkılar, notalarını duydukça
Çınlarken kulaklarımda
Keskin ve acı hatıralar da

O kadar akıntılı ki düşünceler aklımda
Seçemiyorum artık bir tanesini düşünmeye
O kadar karışık ki kelimeler ağzımda
Bir türlü dökülemiyor ne söze ne dizeye

Uykum bile terk etmişken beni bu gece;
Sakın söylemesin depresyonda olduğumu bana kimse
Kurulmuş hayatımın tümü ters ilişkiler üzerine
Mutluluk, aşk, yaşam sevinci benim neyime

O kadar kızgın ki pişmanlıklarım bana
Değişemiyorum da, affedemediğim gibi kendimi
Kim kaldıyı geçtim, kim vardı ki yanımda;
Yalnızlık lanetim ben kendimi bildim bileli

Yalnızlık.. Zor, bela
Yalnızlık, zorba
Yalnızlık, acaba...
Bu kadar mı yerleşir insanın hayatına?

Çaresizliğimin tek şahidisiniz siz, şiirlerim;
Anlayacaklar mı sizleri bu hale getirenler beni?
Amaçsızca savrulan bu yaprak, çürüyüp giderken
Hatırlayacaklar mı sizleri bu hale getirenler beni?