Derd-i Dil

derd-i dil





arz-ı endâm sende ey yâr neşve nazlar fermanım
ellerinden sun ki bâdem derd-i serden solmayım




hallerimden anlamazsan arşı kaplar feryadım
misk-ü amber sun ki candan derd-i dilden ey canım





şem'i sensin dil-rübâmsın bil ki candan sevdiğim
bak efendim nazlarından çeşm-i giryân hallerim






Son kelâmın söyle yardan bitse bir gün ülfetin
bâki dostun sanma olsun mübtelâ her sevdiğin






vezni: fâ i lâ tün/fâ i lâ tün/fâ i lâ tün/fâ i lün