Derdime Külünü Sar

Odam karanlık ışıklar sönünce
yüzüm taş duvar yüreğim ateşinle kanarken
ne desem fayda sağlamaz ki
gel gör beni aşk neyledi

yanmak mı aşka
gör beni derman eyle
yüreğim taşarken dalgalı köpükle zehirin oldu
gönül yaralarım azınca dermandır fermanım sana

odam güneş tutmuyor
ışığı yanmıyor yüzünü görmeyince
sen gittin gideli hasretin ilaç benim

masamda ışık eyle
düş önüme yayılsın renga renk hasret kokusu
aklım kurşun yemez sarhoş olur gözlerim
yollarına derman eyle

derdin ilaç bana aldım gider eyle
ben sevince ellerin olur derdin ilaçtır benim
hasretin ilaç benim

ışıksız yollarına uzar gidersen karanlık içinde
seni sevmek kar etmiyor
bendeki aşk olmazsa güzelliğin beş para etmiyor

yağcılık yakışmıyor sana gönül
sana aşk yakışır gülüm sevdan bana çalsın
seni sevmesem ölümüm ayaklarına k/alsın

yaz desemde sana yazmıyor gönül
bu gönül çoktan sanalın seyrinden geçti

hep temize çıksanda karalandı çamur yağmuru
sen olmayan görmez yollarda
kör ebe oynu oynayanda sen

insan diye bir resim çiz
gördüklerini as darağacına sallansın seyre kal bir ömür...

yaralarıma külünü sar derdin ilaç benim
duanla külünü sar kalmasın bahara

2908*12*Karataş*