Derin Çok Derin Bir Yara Var

Derin, çok derin bir yara var,
Şu biçare kuytu köşe olan gönlümde.
Sahibi kimdir, kimlerdir bilinmez.
Bir bıçak gibi kanatıp,
Akıttı benden geriye kalan ne varsa dışarı,
Gözlerimde bir boşluk,
Dilimde cümlesiz kelimeler,
Bedenim ise pusulasız bir gemi gibi,
Nereye gitsem,
Nerelere demir atsam,
Bilmem, bilemem.

Derin, çok derin bir yara var,
Şu eceli gelmez bedenimin,
Can çekişipte son nefes için,
Figan edip duran.
Secdeye kapanıp dualar eden bedenim,
Kimse hiçkimse duymaz, işitmez.
Ne feryadım ne de çığlığım,
Ses götürmez dağlara.

Derin, çok derin bir yara var,
Şu kanadı kırık kuş misali olan, ruhumun.
Sızlar, inler, figan eder,
Ne berzah aleminde,
Ne de kimsesizlerin diyarında,
Huzur bulamaz, derman bulamaz.
Aldanmış ruhların toplandığı diyarda,
Tek başına oturup döküyor nurlarını ruhum,
Akıtıyor cehennemin taşlarına doğru,
Döküyor kuru ağaç gibi yapraklarını,
Ta ki hiçbir şey ondan geriye kalmayana dek.

Derin, çok derin bir yara var,
Kimsenin anlayamadığı,
Dinleyip de bilmediği şu kaderimin,
İçinde kocaman bir yara var.
Kalemin yazdığı amelimde feryadın izleri var,
Hiçbir silginin silemeyeceği azap var.
Ne kevser havuzu,
Ne zemzem suyu,
Yıkayamaz kötülüğün bende bıraktığı izleri,
Söndürümez içimdeki keder azabının ateşini,
Derin, çok derin bir yara var yüreğimde,
Derin hem de kör kuyular gibi derin.