Derin İzler

Kocaman bir avuçtan yeller eserdi şuursuzca
Kasıp kavuracak lanet bir fırtınanın habercisi olurdu

Arkasından bir sis çökerdi rutubet kokularıyla
Göğüs kafesinde sıkışıp kalırdı can soluksuz

Felaketi hisseder kaçışırdı sağa sola en uzaklarıma
Yaşama arzum,çocuksu heveslerim,heyecanlarım

Başlardı ardı ardına şimşek gürültüsü o kulak çınlatan
Pembecik güllerimi harlayıp kızıla dönüştürürdü

Gözlerim korkudan fal taşı açılır sayamazdı yıldızları
Harlanmış güllerime damlalar bırakırdı çağlayanından

Akşamları iştahına küskün gönül aç yatardı matemlerine
Uzayıp giderdi gecenin dipsiz ve uykusuz karanlığı

Sabahın mahmurluğu yorgun omuzlarımı çökertirken
Moralsiz, dermansız adımlarımla başlardım yine hayata

Umut toplardım küçücük avuçlarımdan hep düşürerek
Hayalini kurardım şimşekten azade,fırtınasız günlerin