Dert Ney

Kamışlıktan ayrı düştüğü için inlemektedir ney*



Sararmış beti benzi bir dertli
Kiminin gözü yaşlı gönlü yaralı
Mis kokuyor sırlı İlahi
Açılır dermana gün doğmadan elbet bir kapı

Işık pervane







*
" Mevlana'nın şiirlerinde işlenen konular şu bölümlerde toplanabilir; insan, evren, ölüm ve ölümsüzlük, tin. İnsan tanrısal bir varlıktır, tin ile gövde gibi iki özden oluşan bir bütündür. İnsanda dirilik tinle gövde arasında oluşan uyumdan doğar. Bu uyumun özünü oluşturan da sevgidir. Tin gövdeyi, gövde tin'i sever. Bu sevgi tanrısal bir eylem niteliğindedir. Tin, tanrısal bir tözdür, ölümsüzdür. Gövdeye dirilik kazandıran Tin, geldiği tanrısal kaynağa, Tanrı'ya dönmenin özlemi içindedir. Mevlana Celaleddin, tinin bu durumunu Mesnevi'nin ilk dizelerinde onu bir kamışa benzeterek anlatır. Kamışlıktan ayrı düşüp sıla hasreti çekmekten dolayı feryat eden ney denen çalgıdan çıkan ses, Tanrı'dan ayrı düşen tinin özlem dolu sesidir. Tanrı ölümsüz olduğuna göre gövdenin tinden ayrılması bir ölüm değil bir çözülmedir, gövdeyi kuran öğelerin dağılarak başka bir varlığa dönüşmesidir."