Dertleşme

Öyle ya unutulmuşum işte,
ölümü bekler gibiyim
kanserli aklımın her yanı
ruhum kaçmaya yeltendikçe
acı veriyor etime saplı kancaları

bomboş uyanıyorum her sabah
bir beklentimde yok açıkçası yeni doğan günden
herkes işinde gücünde, bir mutluluk peşinde
bense hevesi kursağında birikmiş
hiçbirşey yapmadan, sadece yutkunuyorum
anlayacağın, onlar gibi normal olamıyorum

inanırmısın, eskiden nasıl olduğumu bile hatırlamıyorum
yabancılaştım herşeye, herkese
üzerinde taş birikmiş midye gibi
kendi kabuğumda sıkışmışım
şaşırtmıyor artık bütün güne yayılan sessizlik
yalnızlığa öyle alışmışım

o kadar derinden kırgınım ki
çocukça küskünlüklerim var artık satır, kucak dolusu
sızladıkça sızlıyorum
uyuyorum, günler takvim yaprağında farklı
aynı güne uyanıyorum
hayat diyorum, elbet bir zaman değişir
kapanmaz diyorum ya bu yara, iyileşir
inanıyorum, zaten bundan başkada gücüm kalmadı artık ...