Dertli Dertli

Kıyamam çehrende açan güle

Dökme yapraklarını dertli dertli

Gönül kafesindeki o bülbüle

Söyleyin ötmesin dertli dertli

Yar! Kışa çevirsen de yazımı

Çekmesen de kahrımı, nazımı

Kirpiklerinden telli sazımı

Çaldırtma nolur dertli dertli

Güneş doğar gül teninde

Ay batar mahpeykerinde

Gönlümün aynası gözlerinle

Bakma bana öyle dertli dertli

Bir elinde nasibin kalemi

Önüne serili hayat defteri

Bizi kavuşturacak bu kaderi

Yazma lütfen dertli dertli

Senden kalan aşk harabını

Görüp eyleme aşk serabını

İki yudumluk aşk şarabını

Aman! İçme dertli dertli

Aldattın gönlümü zemheride

Olamadın yaramın merhemi de

Gönlüme yaslayıp sırtını da

Of! Çekme öyle dertli dertli

Eyleme ecnebi cihana sürgünü

Çekme gönül kapına sürgünü

Ardından yaktığım bu türkünü

Söyletme bana dertli dertli

Bozkırda koşan atlar misali

Başı boş bulutlar misali

Şu garip kuşlar misali

Gitme böyle dertli dertli

Gelme maziyi yardan itmeyerek

Gel bana benden gitmeyerek

Mumdaki alev misali titreyerek

Yanma pek pare, dertli dertli

Senle derman bulacakken dertlerim

Ellerinle tanışamamış henüz ellerim

Sen kokmuyor iken fesleğenlerim

Nasıl gülebilirim ki öyle aşrı aşrı? 

(Mahpeyker: ay yüzlü insan.)