Deseler Ki...

Bir gün deseler ki
Son arzunu söyle
Derim ki
Verin bana bir kalem, iki de kâğıt
Yola yokuş,
Kabre azap olsun.
.
İki kelam hürmetine
Göz döktük ya şiire
Çok gördüler vuslatı!
Biz de
Siyah gecenin,
Kırmızı koyuna
Kanımızı döktük usulca
Ve sustuk...
.
Üç vakit şiirin hesabı ağır
Güz, sözden öte
Gece siyahî
İman ne sende ne bende...
.
Ey pir!
En yalanına kandın yani güze...
Sevda ormanını ateşe verdin de
Lâl şiire mahzar
Bir besmelen yok...
Sus!
.
Şimdi sende, bende yanmaya mahkûmuz
Dört dörtlük kim var?
Hangi heceye dökersin hesabı
Hangi zeban verir sana
O hikmetli selâmı...
.
Dinle...
Kabre düşen ayetin şahadetini!
Hangi şair yazabilmiş
Daha heybetlisini
Sen!
Otur oturduğun yerde!
Sus...
Hikmetin suali olmaz...
Aç kulağını iyi dinle!
.
Bu dünyaya gelip de
İnkâr edenler...
Elbet günün birinde
Hesap verirler...
O hikmetin önünde eğilmeyen baş
Ancak ateşte kaynayan taş...
.
Selam ve salât!
İman edenlere...