Desene Kavuşmak Mahşere Kaldı

Dün yine sessizce girdim bağına
Aklım yanağının alında kaldı
Düştüm yine yârin felek ağına
Gönlüm gözlerinin dalında kaldı

Ziya et bahçıvan önümü hele
Derdiğim goncayı veremem ele
Yazık etme sakın bu nazlı güle
Muhabbet zilletin içinde kaldı

Sakin ol köpürme yaralı çeşme
Benim derdim yârdır yaramı deşme
Bahçe senin olsun güle karışma
Ruhum bedenime bigâne kaldı

Sen de mi tutsaksın yâre Ey çınar
Senin de içinde bir yangın mı var
Durmadan özünü parçalar yakar
Desene kavuşmak mahşere kaldı

Emrah der ki gülzar, eyleme beni
Gözüm yârden gayrı görmez kimseyi
Derdime tek çare yalan dünyayı
Tarumar edip çekilmek kaldı