Destanlarda Böyle Başlar ( Ne Safmışım Ben )
Destanlar,
Uğruna rüyalarında ölebileceğin
Kadını bulduğunda başlar...
Ne hoşmuş;
Radyoda bilmem hangi memleketin türküsü
Acıklı, en sevdalısından hallice.
Elimde demlerden gelme bir delikanlı
Aslan sütü.Çek bir kadeh daha ihtiyaçtandır...
Bir an gelir durarsın,
Şöyle bir gözlerin dolar.
Elinde maziye aitlik bir fotoğraf,
Ne hoşmuş, öyle resimlerde
Sevmek...
Ne safmışım ;
Hayat rüyalarda kahraman,
Rüyalarda mecnun, hep muhabbetlerde
Cellat imiş.
Anlıkmış meğer sevmek,
Bir hareketine, yahut bir kelamına imiş
O beş dakikalık hasret.
Ne kolaymış rüyalarda
Kahraman olmak.
Ufacık bir cenklerde kaçmakmış meğer,
Yahut en iyi ihtimalle
Köroğlu'nun dediği gibi,
''Tüfek icat oldu, mertlik bozuldu.hey hey! ''
Ne hayellerim olmuştu gençliğimde;
Kaç yaşanmışlıkları gözümde büyütmüşüm.
Farkları yokmuş, onlar da
Benmişim.
Ne romanlar, ne şiirler okumuştum ya
Vücudum tir tir titrerken,
Meğer hepsini, herkes
Rüyalarında yaşarmış.
Ne safmışım ben;
Uğruna gerçekten canımı
Verebilecek kadar...
sevgi böyle birşey ne zaman gelip ne zaman gideceği,ne zaman yakacağı belli olmuyor işte. sevmek saflık değil ama sevgiyi uğruna ölcek dereceye getirmek gerçekten saflık:)
şiir çok anlamlı ve güzeldi. yüreğine sağlık şair. tebrikler👍👍👍
Ne romanlar, ne şiirler okumuştum ya Vücudum tir tir titrerken, Meğer hepsini, herkes Rüyalarında yaşarmış.
Ne safmışım ben; Uğruna gerçekten canımı Verebilecek kadar...
keşke herkes saf olsa değil mi?şu uyanık kendini bilmezler aradan çıksa ?çocuksu masumiyet olsa herkeste...paylaşmayı bilen,doğal,dürüst...saygılar şair kardeşim yüreğine sağlık...