Devingen

I

Karanlığa geçiş;

bir kayıp İstanbul büyüyor anason kokusuyla içimizde
gece masalları yürüyen ölüleri doğurmakta sancılarla
anlamsız çığlıklar korkularımızı tohumluyor tuhaf, eksik
dalgalı dudaklar ihanetin gelgitli kötücül bakışlarında
acı eşikleri
acı eşikleri soğuruyor süt aydınlıklarını
boğuluyoruz saydam bilinç denizlerinde
herkese karışıyoruz, hiçkimseyiz herkes oluyoruz bir hiçiz

Hades ruhumuzu arzuluyor

II

Etkisizlik

bir parşömen mühürleniyor kanımızla
-suskun-
nesnelere dokunamıyoruz
hayatın hep etrafından dolanan sarmaşıklarız
-karışamıyoruz-
boy boy mum ağaçları eriyor ellerimizde
yer çekimi ihlalinden
düş bozumu günahından
nicesinden aranıyoruz
çoğullanmak durumlarını beklerken tekilleniyoruz

Apollon gücümüzü arzuluyor

III

Çöküş

bir giyotin iniyor yüzümüzün önüne
gölgelerimiz çalınıyor
duvarların üzerinden atlama yararsızlığı
başımızın dolaylarından
yarasalar geçiyor
köpekler uluyor
yansıdığımız yağmur birikintilerine
kalabalağız ya
alabildiğine
yalnızız ya
mümkün mertebe
bitişin başlangıcını yaşayan yarınsızlarız

Athena usumuzu arzuluyor

sunu

hareket halindeyiz
korkularla
karanlığa geçiyoruz
etkisiz
çöküşümüzü güncelliyoruz

düşüyoruz;
ya neden
ayağa kalkabilmek için yeniden...