Devler Bile Diz Çöktü

Ülkeme saldıranlar bilinmez bir yetiyle,
Hasta adam diyerek bölüşmek niyetiyle,
Doluştular yurduma haçlı zihniyetiyle.
Kararan umutlara bir yiğit ışık yaktı
İstiklal gelene dek ölmek var dönmek yoktu


Millet seferber oldu kadın-erkek el ele.
İhtiyar neneler de kuşağı sarıp bele,
Ekmek yaptı yemeden taşıdı sele sele.
Kurtarmak arzusuyla bu cennet vatanını
Örnek aldı daima toprakta yatanını


Sarsılmayan imanla, azim ve sebat ile
Her savaşı kazandı diz çöktü devler bile.
"Yurtta sulh cihanda sulh" dolaştı dilden dile.
İlkelerle anıldı gönüllere taht kurdu.
Topyekûn milletiyle kurtardı kadim yurdu.


Atatürk'ü tanımak beşeriyete kârdır.
Özgürlük tarihinde silinmez izi vardır.
Düşmanına amansız, mazluma ise yardır.
Zincirlere vurulan toplumlar örnek aldı
Atam yaptıklarıyla tüm evrene nam saldı


Bir millet ki tarihte adı barışa imdir.
"hastalıklı adamı" iyi eden hekimdir
Cümle âlem bilir ki, Türk ebedi hâkimdir.
Yedi yetmiş bir olup rüzgar gibi estiler
Dünyanın tarihine Türk mührünü bastılar


Bu millet efendidir köleliği hazmetmez.
Son ferdi kalana dek ülkeyi feda etmez.
Ölümü pahasına neslini geda etmez.
Bitti dendiği anda dirilir küllerinden.
Cihana koku salar cennetlik güllerinden.