Devr-i Âlem

Korkmuş çocuk gibi sığınırken kokuna
Saçlarına kaç göz kondurdum
Bu gece bir bilsen
Kâh ummanı seyre daldım,
Kâh çelişkilerin girdabında kaldım
Ben sürüncemelerde kalmış
Kor alevlerde yanarken,
Sen kim bilir uykunun kaçıncı nöbetlerindesin

Ne çok isterdim şimdi,
Tül kanatlı bir kelebek olabilmeyi.
Ya da ne bileyim
Bin bir gece masallarından,
Kaçıp gelen
Elinde sihirli bir değneği olan bir peri.


Usulca süzülürdüm,
Yarı açık pencerenden içeri.
Biliyorum gördüğüm manzara ,
Hiç şaşırtmazdı beni.

Yine sol göğsünün üzerine koymuşsun
Çerçevesiz resmimi.
Yüzünde bir tebessüm,
Gönlünde huzur.
Ansının göğsünde uyuyan,
Bir bebek kadar masum.

Nasıl mutlu ederdi bu manzara beni.
Bütün güzellikleri sana bahşetmek isterdim o an.
Öpmelere kıyamazdım seni.

Bir çırpıda odanın dört bir yanını
Maviye boyardım
Tıpkı umutlarım gibi.

Yatağını kırmızı gül yapraklarıyla donatır
Bin avuç huzur,
Bin avuç ta,sevgi tozu serperdim.
Tıpkı binbir gece masallarındaki gibi.

Şakakları kırlaşmış anlanına
Sıcacık bir buse koyarken
Odandaki aynaya da bir not düşerdim.

// Ruhum esir düşmüşken ruhuna,
Meşk' lafında el âlem
Oysa benim yegâne tutkum,
Senin ruhunda devr-i âlem//