Devr-i Hayat

Ana rahmine düşmüş bir bebeğin bekleyişidir, sabah
Bütün kâinat Güneşe attığı çığlığa uyanarak
İlk günkü masumiyet yerini kötülüğe bırakarak
Bahara renk veren nebatat, buna kanar mı sandın?


Hayatın tepesine dikilen güneştir, öğle
İçi içine sığmaz haddi boyunu aşar böylece
Bir şeyi unutma! Dünya etrafımda dön diyince!
Yaza ışık tutan Güneş, etrafında döner mi sandın?


Daldan ha düştü ha düşecek yapraktır, ikindi
Sararıp soluyor bu yaklaşan ecel vakti
Koskoca çınarı savurdu Hayat denen fani
Güz mevsiminde esen rüzgâr, sana esmez mi sandın?


Gökyüzünde kayan bir yıldızdır, akşam
Son nefes kadar kısadır ömrü nerden baksan
Düştüğü yer mezarın olacak artık anlasan
Kış mevsimi sana hiç, uğramaz mı sandın?


Yeryüzünü örten beyaz kefendir, yatsı
Kabrin başında bekleyen matem havası
Duadır... Ezeli ömrün ebette var olması
Tekrar haşr olacağın gün, gelmez mi sandın?