Devrik Cümleli Adam

I-
Günün bekaretini bozarken ilk ayak sesleri/
ağını teslimiyette örüyor örümcek
teni siyahtı düşe sürgün veren çocukların/
beyazdı aşkları tüm insanların /
bozuldu niyeti aşkın gözlerinden emzirdiği gece /
gülüşlerinde cenaze merasimleri
orta şekerli yarısı yenmiş bir hayat
daha acısı üstünde bir aşk
masada bir bardak çay üstünde terk ettiğin dudak izleri
bir damla göz yaşının eşliğinde sahip çıkarken dudaklarım emanetine
yutkunuyorum gözlerimi perdeleyen yaşları
yutkundukça kendi hıçkırığımda soyunuyorum
boşluğa asılmış kuru sıkı kelimeler
saçlarında güneşi saklayan kadının açtığı kapıdan davetsiz girdi rüzgar
titredi eşyalar
ben üşümedim
üşüyemedim
kavramsızdı zaman

II-
bir ayağı eşikte
durakladı kadının bedeni
gitme denmesini bekler gibiydi
diyemedi devrik cümleli adamın dili
buruşturup attı gidişi oturdu gıcırdayan sandalyeye
dudağının ucundaki soru cümlesini fırlattı genç adamın önüne
aşk dedi saçlarında güneşi tutan kadın
aşk neydi
bulutları deldi gözleri devrik cümleli adamın
aşk benim içimde
aşk damarlarımda gezendi
aşkı ben anlattım insanlara
aşk bendim aslında boydan boya
dedi sustu
III-

dalgın gözlerini hapsedip gözlerine
neden hep senin ülkende karakış dedi kadın
birgün seni seyrediyordum penceremden
o kadar güzeldin ki
kıskanıp savurdu saçlarını rüzgar
hırçınlaştı bulut bir damla göz yaşı bıraktı saçlarına
düştü oradan omuzlarına
dargınım o günden sonra bütün mevsimlere dedi gülümsedi
peki neden hiç yeşili yok ülkende/
ben renk hırsızıyım dedi buruk sesiyle/
bir gece çıkıp topladım bütün yeşilleri/
çünkü yeşil sen gözlerinde güzeldi dedi adam/
kadın indirdi kirpiklerini yere
sanki bir şeyler arar gibi bakışlarıyla eşeledi toprağı
IV-
ama ben geldim dedi kızıl saçlı kadın
ben senin güneşin, ben senin huzurun işte yanındayım
gülümsedi kalemi devrik adam
dilimi sürüdüm yokuşu dik/
inişi çarpık patika yollara/
aklım gibi kurcalanıyordu kuşların yuvaları/
dudaklarım bir kadının ismini süpürürken yerlerden
orağıyla biçti rüzgar sana açılan kollarımı/
sen yanımda değildin ben bunları yaşarken
yüreğim tanımaz ki seni
salladı başını
ben hem seven hem sevilendim
kendi hayalime yenildim
topladı devrik cümleli defterini sıkıştırdı koltuğunun altına
asılmıştı satırlarına çöpten bir adam
devrik cümleler avuçlarında
sızdırırken ayrılığı parmak uçlarından yürüyüp gitti
bir gece daha devrik cümleleri almak için koynuna