Devrim Zamanında Aşk Romanı / Diyarı

aynı tanrının çocukları savaşlardan barışlara yürürken aşk sevda türküleri söyledik yurdumun en karanlık zamanlarında gökyüzü bile ağladı bu gerçeğe..

_ *hoş geldin ! sevda çiçeği*

yüreğimin ateşini södüremedin
yaylalarda kaldığın
dağın bütün buzları getirsen dahi...
yüreğimde alevleri söndürmesi imkansız
bu körlük acımazlığı kadar soğumaz

her bir şiirin acısı bir damla gözyaşıydı
aslında hüzünlü dizelerin arkası kesilmez
bu kadar acımaz olacaksın
bir o kadar da seveceksin
kimse inanmaz

geldik
gördük
sorduk
_sevdik
sorguladık
yorulduk
sonlandık

_gidiyorum
sen hiç sevdin mi?
sözüm meclisten dişarı...
şiirle olsa dünya aşkla solardı

bir bilseydim
aşkını ölçeğini
birde yüzün ölçeğini
ipi ben çekerdim
kalan sephayı kim çekerse çeksin
gerçek sevgi uğruna..

gülüm..!
sevgili olmayı bilemedim aslında
kasıtlı da değildi ki
uçsam sevdiğimin yanına..

yeter benim bildiğim
sanmayın o közlerin üstünde
yalın ayak yürüdüğüme...
esas olan niyetti yazdığım
kırık dökük bir kalem tuttururken elime
yüreğim seni sahiplerdi

her karalama defterimdeki satırlara
üzerine su döksen
yüreğimin soğuması imkansız
öyle klasik çelik çömlek yazdığıma bakma
sözün bittiği yerde

senin dediğin dünyalık olmadığın
isabetli doğruydu kalışın
şu bir gerçek ki !
sen acımasızsın bahanede olsa
bunu yaşamışlığından aldığın
bana patlattığın gerçeğiydi

sen hiç yaşamadın ki
sevdiğini bilesin...
yeniden başlarım hülyalı düşlerime
ölen öldü kalanlara selam olsun !

Haziran akşamları sevda hüznü
devrim zamanlarında aşk romanı
yürekte kalan aşkların diyarı...
görmeyi...
tanrı istemedi sevmeyi...

25 Haziran 11-Karataş