Devşirmece

yakaladım hayatı
soktum cebime...
içinde sen varsın diye
ellerim de girdi cebime...

sana dair ne varsa
tutup devşirdim
bir elimden
öteki elime...

umut bu ya
yuvarladım ömrümü...
sonra zil çaldı, başladı teneffüs
anlamadım, niye?

hani tam da öğreniyordum dört mevsimi
dört renkli aşk ayıydı; on iki
ben sarıyı beyaz beyaz sayarken
sen kırmızıya çevirdin yeşili...

ah bu hayat
nevton çarkını unutan
çocuk yüzlü
öğretmen sanki...