Dibek

Kaldırımlara düşmüş
yönü belirsiz
yorgun ayaklar...

Köhne hayata küsmüş
dünü belirsiz
dargın hayatlar...

Dün yönünü bulur
acılar güneşte kurur
Ayaklar hayata uyar
Yorgunluk dargınlığı yenerse;


Feleğin çemberinden tutar
Atarım dibeğe...
Vurur vurur vururum
Şöyle çekilir kenara
Vurduğumla avunurum