Dil İklimi
esmer yağmurun buharlaşan düşü
dal uzantısıyla titrediğindeuyku atları su içirir
yaprağa..
özlemlerin sel ç/abası
karanlık aydınlığın iğdesini yankılarken
gökyüzüne bırakılmış çocuk ellerimin
su kanatlı ışığı
böyle baharlı rüzgar
kavrar sesimi..
sözcüklerin ağzında yaşam
kıyıları sıvar güneşle
doğurur gül
bir damla yaşıyla kendini
sessizliğin kavrulan avuçlarında
uçurum güzelliği gece
belleğinde üzüm asmalarıyla
kanat çırpar ay’a
yılgısında uslu hiçlik
tedirğin eder korkunun
parmaklarını..
Olsun
toprağın yüzünde soyalım ağaçları
ve karanlık öylesine sıcakken
asalım dil iklimlerini
ağzında bilyeleriyle
yolculuğa..
orada bir yerde göç
kat kat hazırlar
çıplak ayaklarımı
taşa...
.....
Ve hayranım, hayranlıkla okurum sevgili şairimin kalemini..
Çoğu zaman sessizce gelip giderim sevgimi bırakarak şiirin kalbine
orda kendimi bulmuşumdur.
Deniz mavisi yürekli sevgili şairem Sonsuz sevgimle hep ♥️🌹
bu kalemin iksiri, bu dilin iklimi tam on dört mevsimmmm bize daha çok yaşamak gerek ölmeyi ezberleyerek..
Hep bahara dönük olsa o dilin iklimi çocuk sevinciyle karşılasak günleri yaşanılası olsa dünya keşke duası dilimizden yüreğimize akıp duruyor şairin dizeleriyle doyduk şiire Kutlarım Tülay hanım
Hangi yağmurlar düşüpte düşlerimizi alıp gitmedi ki? Hangi dala yaprak yuva yaptı ki? Dilimizdeki biriktirdigimiz bilyeli sözcükleri cebimize koyup gölgemizi sırtımıza alıp gitmedik ki?
Dil'in her iklimi var şiirde Tebriklerimle şairim Saygılar selâmlar
Bu toprağın insanı zaten göçebe değil midir hep? Ya diyardan diyara ya gönülden gönüle ya da ... Elim varmadı yazmaya, şiirin huzurunu kaçırmayalım durduk yere... neticede iklim neye meyilliyse biz de ona... Fark yaratan kalemin imge denizinde dolaştık keyifle... Saygılar...