Dil Söylese de Yürek Ateşi Sönmez

baka kaldım yollarına
ayrılığın baharına kök s/aldın
bağbozumu günlerinde aşkı aradın

ne yaptığını söyle
sevdayı ölümü ayrılığı hasretine gözyaşı b/içtiğin
şiirin s/özüne ambalaj duygular kanarken
küllerimi savurdun yeminlere

acıyan yüreğin sızısına ömür b/içilen
bir tas su içtiğin aşk mı yok sayılan
düşme bu yollara her gönül taşımaz bil...

bu kaçıncı kaçış
aşkın yollarına düştüğün
görünen beton yığınları arasında koştun sokaklarında
devrişmen aşklar yükledin satırların en son dizelerine

oysa yürek yanıktı devriş selamına
ona da ehvallah dedikçe k/almadı insan ayarı
bir bir bozulan ruhun akibeti yalanına
gönül şerbetine takat kalmadı

yürüdü aynı zamanda kalbin yaralarına sarılan
geç kalınmış yolun yetik virane bağlarına
olur olmaza gönül verme dost seni yaralar bil
ötüşünle ayrı duvarlara kaçamaklı sevdaya k/alış

ne umuda hasret kal
ne de yollarına kapanan suların akar
bu gönül viran b/ağlarına kaldı
gel gör aşk n/eylesin diyarlarına
duruşunla görüşün ziyan eyler

yaptığına övündüğüne kalınca
bir ömüre biçtiğin sevdan ayaklanır arşa
gel gönül seyran eyleme
duymayan yüreğinle gel

gözlerine kara bulutlar yayılır
dilinle söyle derdine derman bulunmaz
seneler geçsede düşmez dilimde

güz yogunu sürümlerde ekilen dünyalarımdı
bağbozumu aşkın kanatan yaralarım
yanan yüreğime ağlayan gözlerindi

dilim söylese de yüreğim ateşi sönmez

30*03*12*Karataş*