Dilemma / Hayata Mektup

hepimiz
kanlı birer kambur taşıyoruz sırtımızda
yükümüz ağır
yükümüz alengirlidir
yükümüz
elden ele gezen tabut misali
can çekişir


her taşın bir hikayesi olduğu
bir şeyleri çağrıştıran her şey gibi


oradan oraya
oradan da oraya
defedilmiş
enine boyuna
keşkelerle dolu
önünde sonunda
bir yerde son bulmuş
yalnızlığını kendiyle defnedenler gibi


dünyada olmanın en zor yanı
dünyada olmaktır belki
gerisi teferruat
belki de tesadüftür hepsi



hey hayat
sana dair yazılmış
umut dolu şiirleri
gömebilmeyi isterdim toprağına
dünyayı bir baştan bir başa dolaşan
kocamış bir nehirden beslensin
filizlensin
Tomurcuklanıp yeşersin
güzel günlere dem vuran
rengarenk çiçekler versin isterdim


yürürken dursak kızmanı
düşersek kaldırmanı isterdim

---

gam dolu dünyanın
gamsız morgu ey hayat
hummalı bir mukadderat iş başında zihnimde
bir dilemma var önümde
sevsem mi
sevmesem mi seni


Biliyorum çok geç sorulmuş bir soru bu
Neticede yaş elliyi geçti
Yaşadıkça öğreniyor insan soru sormayı
Ve hala daha cevabı yok
Sevmeli mi sevmemeli mi seni


Ek l //


işbu mektupla diyorum ki sana
seni tanıyorum
işlediğin bütün günahlara
ve umarsızca yaptığın kıyımlara
tarih kadar şahidim

çocukları katmadım henüz hesaba
ve anaları



Ek ll //


senin şu ukala suskunluğun beni kahrediyor hayat
ister istemez ürküyor insan
gerçi ağzını her açtığında
yoksulluk ekip
şiddet biçiyorsun
kan soluyup
ölüm kusuyorsun
nasıl ürkmesin ki senden insan




Ek lll //


raflarında tarihi geçmiş
naftalinlenmiş ürünler dizili
bir dükkan gibisin

girenlerin eli boş çıktığı bir dükkan

neticede hayatsın
eli boş kalsa da girenlerin
öyle veya böyle yaşanacaksın


EK lV//


Ve sana son sözüm
seninle paylaşacağım tek bir yarım var elimde
o da ölümüm


ya
vuracaksan
sırtımdan vur beni
göç mevsimini kaçırmış
yalnız ölen kırlangıcın yanına göm

ya da
ateşlerde yak beni
Karadeniz'e savur elinde kalan küllerimi


yapacaksan yap fazla bekletme
sessizce gitmeliyim buralardan
kimseyi daha fazla üzmeden