Dilenci

Garip bir duygudur duyguların içinde boğulmak
Önümüzdedir denizin mavisi,
gökyüzünün yedi rengi
işte oracıkta
yürürsün yürürsün erişemezsin
duyguların öfkeye dönüşür
öfke aptallığa
ve kala kalırsın oracıkta
yüreğin dolu
gözlerin dolu
beynin dolu
avuçların ve kalbin bomboş.
Ben her gün burjuvanın asfaltlı yollarını çiğnerim,
dedi adam !
Oysa,ne şovenist ne faşistti.
Undura beygiri misali
ya da hocanın Bekir varir ya
traka trak
traka trak
ede ede
arka ayaklarının üstünde
Çiğnedi asfaltlı yollarını burjuvanın,öfkeyle.
Dilenciler tutulmamış köşe başlarını bekler
bebeler süt,ekmek,sıcak yuva diye emekler
boş bir lafazandır Allah versin,demekler.

Dilenci,buz gibi betonun üzerinde uzun eteğiyle
kıç üstü oturmuş avuç açıyor,
incecik danteller ardında gizlenen
yumuşak ve sıcak tüyler içinde korunan
süslü burjuva kokanalarının pembe gerilerine
biraz gıpta,biraz kıskançlık içinde bakıyor !
Dilenci buz gibi bir havada çocuğu kucağında
kıç üstü bir kaldırımda
avuç açıyor yeni gelene
burjuvanın asfaltlı yollarını çiğneyene.

Adam çiğnemede asfaltı
dilenci ve bir çocuk
hava bıçak
kıç çıplak
avuç açık.

Adam asfaltı çiğniyor hala hala
ve adam küçülüyor
küçülüyor adam
ve dilenci büyüyor
büyüyor dilenci.
Adam yok
dilenci var
dilenci asfaltta
dilenciler
hırsızlar
fahişeler
açlar
onlar
onlar gerçekten varlar.

Aslında hepimiz hepimiz birer dilenciyiz
ömrümüzün başından sonuna kadar
aş dilencisi
iş dilencisi
aşk dilencisi
ümitle bekleyen
bizler
hepimiz birer dilenciyiz aslında.
Sonunda burjuvanın kölesi ya da köpeği
fındık ile cevizi kırarlarken
dişilerinin pembe kıçları dibinde
sen gömülürsün halk mezarlığına
soğuk bir havada
ıssız topraklarında memleketinin garip diye.
Zaten ha yaşamışsın
ha ölmüş
ne fark eder
senin için bir çizik yeter:
bilmem kimden olma
bilmem kimden doğma
bilmem kim
geberdi ,diye !


6 Aralık 1994