Dilenci

Sen hergün bir köşede,
Paramparça elbisenle titreyen ellerinle,
Bir ekmek parası için el açarsın,
Emin ol farkımız yok bir birimizden.
İstediğin ekmek parasını biri vermezse
Bir diğerini beklersin,
Ama ben birkere dilendim,
Bir insafsızın sevgisiydi dilendiğim.
Öylesine boş öylesine açık kaldki elim.
Yemin ettim ant içtim birdaha dilenmeyeçeğim.

17 Nisan 1979