Dilenci

Yıllar var ki,
Hiç değişmedi kaderimiz.
Senin mesleğin, benim ise
Sonu gelmeyen yakarışlarım oldu dilencilik.

Aramızdaki tek fark,
Sen paranın ,ben ise
Bir yudum sevginin peşinde koşarım.
Yalnızca budur bizi bizden ayıran,
Senin kullara,benim ise yaradanıdır yakarışlarım.

.
Her sabah daha gün ağarmadan,
Çıkarsın köşe başında yolumun üzerine.
Ben işe geç kalmanın telaşına düşmüşken
Senin dilinde yirmi yıldır,
Değişmeyen aynı senaryo.


Ya evin yanmıştır ya da,
Kocan yoğun bakım da.
//Ne olur dilenci zanetmeyin beni.
Allah rızası için bu fakire bir sadaka.//

Eminim akraban oldu artık,
Hastane köşelerindeki,
Çamurlu kaldırım taşları.
Bak pamuk yumağına dönmüş
Seni ilk gördüğüm de
Sümbül karası olan saçların..

Biliyormusun yakında emekliye ayrılacağım
Bir daha görüşemeyiz belki de buralarda.
Sende bırak artık bu işi
Otur evinin kadını ol
Bu dünyaya gelmiyeceksin bir daha.
Sen paranın,
Ben ise sevginin arsız dilencisi.


Sen sermayeyi kat kat artırdın,
Aradan geçen yirmi yıl da.
Dilencilik iyi kazandırdı sana.
Ama bana yaramadı
Yakarışlar para etmedi be meslektaşım
Benim sermaye hala taban da ,
Hala zarda.
Seven yüreklere Allah rızası için
Bir sadaka veren yok ki bu zaman da...