Dilim Tutuldu/Lal Oldum

Hep sordum deli-divane gönlümle/sana,
Yedi katlı kalbinin/cehenneminde/bile,
Yer açamadın mı bana/ruhuma...

Truva atı misaliydi/o zümrüt yeşili gözlerin,
Girdi masum görünerek/isimsiz kalbime,
Ben içindekini aşk sanmıştım/yanılmışım,
Bilmeden bağlanmışım sıkıca/hazin kadere.

Arafta bıraktın beni/ellerini çekip giderken,
Şimdi yeller eser/tebessümlü hikayemden.

Bazen geceleri dışarı çıkıyorum/karabasanlarla,
Belki rastlarım diye sana/gölgelerde/yakınlarda,
İşte o zaman/sitemkar nefesim/karışıyor/ayaza,
Bir yere bakıyorum/bir göğe...
Bir de herkeste gördüğüm/silüetine...

Arada sırada,rastladığım oluyor/düşman aynalara,
Böylece anlıyorum,ait olmadığını/yüzümün bana,
Şimdilerde bu çehre ait/bütün yalnızlara...

En kötüsü de artık ben/bendekileri kaybettim,
Dilim tutuldu/lal oldum...
Mil çekildi gözlerime/kör oldum...
Yıkıldı gönül duvarlarım/derbeder oldum...

Ne kazandırdı bilmem/beni benden etmen,
Sevapsa/Sevabı...
Kırık dökük gönülle/bir adamı dünyadan silmen.