Dilim Varmıyor Yokluğuna

Kardeşim ANIL' ın ANISINA

(17 Mart 2009)

Şimdi sensiz nasıl geçer zaman
elinde valizin
bir daha çıkıp gelmeyecek misin Ankara'dan
hiç aklıma gelmezdi
bu kadar erken gideceğin
kardeşim!
Keşke ben senden önce ölseydim...

Bir çocuk gibi
bayramları beklerdim gelmen için
ve artık bütün ceplerimi
şekerlerle de doldursam
sensiz hiçbir bayramın tadı yok...
acıyı yutkunur oldum sadece
seni hayal etmekten
başka çarem yok...

Bizler aynı ocakta büyüyen
birer fındık dallarıydık
toprağımız, rüzgarımız aynıydı
ve sen aramızda en yeşiliyken
hangi hain balta
ayırdı bizi birbirimizden...

Düz tabanlı,
güler yüzlü,
koca kanaryam...
daha nice maçlarımız vardı yaşanacak
şimdi hangi meşin yuvarlağa
ayağımız değmek ister,
kırmızı kart
görmedin ki hiç sen...

Bizler bir kardeştik
hep birbirimizin hasretini çektik
yollar vardı,
dağlar vardı aramızda
oysa ki bizler
her zaman vuslatı bekledik...
ama böyle bir ayrılığa
hiçbirimiz alışkın değildik...

Ve artık
sensiz yeni bir güne mi
uyanacak bu kardeşlerin,
tebessümleri yıkık mı olacak...
neler yaşamadık ki bizler beraberken
aşklarımızı anlattık birbirimize
hasret tavan yaparken
aynı ekmeğin arasına
domates peynir kattık çok acıkırken
eski dede evine saklanırdık
saklambaç oynarken
hiçbirimiz bulamaz olduk
öyle bir yere saklandın ki sen...

?Ve dilim varmaz yokluğunu söylemeye
Hiçbirimiz alışkın değiliz ki
böyle bir hasrete...?



22 mart 2009-c.tesi