Dilimle Yürüyorum Yalın Ayak Geceyi Gündüze K/atarak

Varsa bildiğim
gözümde nurum yüreğine kalışım...
dilimle yürüyorum gece gündüzün aydınlık yarınlarına
bir selamım olsun ölen yaşayan dirençlere

kaprisli kimse slm vermeden duymaz görmezsin değil mi .
...hatırlıyormusun
bir sözün incesinde kaldı g/özüm
sen bir keresinde iki kelime benim için yakın duruşun
sonrası nakış nakış örülen sıradan oldun b/akışın

hatırlarmısın be güzelin duygusu arşa beyan olduğum
görünen ateşin dilini bin kez öpesim gelsin
ki sana gelişimle güneşin aydınlansın her y/anın

gittiniz mi?
böyle hayatın izlerinden bir karesi yokluğun
eğer varsa kalbindeki nabız atışların
heyecan sararsa içimdeki kanayan sesin
çamurlu yollara yalın ayak gitmek kadar soğukluğun

yağmuru yağışı kadar gözlere dikilen ahım göznurumla
saymasakta tek sevgilerin doruğunda yaşat yüreğimin ateşini
şu gönül sergeni kalp yarası derin düşlerin acısı olma
be gülüm zaten yaralıdır gördüğün gönül denizi

candan olmak kadar ruhumun direği sen
tutkulu yürekten hissetmektı tek emelim ..
hımın huyun ne ekerse açarsin başak tarlası biçilen

en iyisi hamlığın daniskası çöl cardunu kaçışların
hoşa giden yeller eserin kol bastığı dumanlı dağlarımda

bir türkü söylemekti adım adım umuda giderken
geçiyordum uğradığım merhabaların
kapılar zincirli anahtar açmıyor dilimin yarası
kim bilir neler çalınır içimin yanık sesinden

bu benim için zor olan ki
yanıtın açmazlığı tanımazlığa bel b/ağlamaksa
tanımıyoruma çıkıyor tüm kırmızı makbul söylediklerim
doğruluğu isabati ayan söylediklerim

üç nokta diyorsunuz ben yoruldum desem eldesi uçuyor
bana kederden bir nokta kalıyor seni sevdiğim
yaşamın her yönüne açtığın sevdama gülüşlerin kalsın
birlikte yola koyulan umudun suları b/akmıyor gülüm

canlar sağ olsun sevenlerin bahtı kara yazılan kederin ahaline
su çeşmesinde bir damla içsede başı b/elalı yar senin derdine
dilimle yürüyorum yalın yalın ayak geceyi gündüze katarak
sinemden silinmeyen yaraya derman bulunmaz cihanda

Nazlıya söz bırakmadımsa sa kol kanat saran ellerim
ne kerameti nede serveti ayan yeterine kapılan duygular
sabıra bakarken dostluğu sözüne kalsın ömüre biçilen

yüreğim demirse bükülen yolun kederine razı ol be gülüm
bir kez sevdim bunu kabul et artık kalmadı takatım
bilinmezse de yüreğim çok çeksede gün gelir elbette bahara sözüm
kışın sonunda elbet gelir güne güneşli sabahın
gülerken acıyan gülüşlerimne aydınlanır yüzüm

sözlerin olmaz çünkü tavşan yamaçta koşuyordu
sanala umutsuz düşünde şairin dediği gibi
sabira kol kanat gezdim olmadı olmadı yar dediğim
gülen dostun darasına takıldı bir ömüre sayılan

30*01*13*Karataş