Dilimlenen Fısıltılar

sokak alabildiğine yalnızdı
ve pembe değildi panjurlar
en çok sevdiğimsin dedi,
kış kadını
peki ama niye dedi adam
sustular ...
büyütülecek bir şeyler vardı
büyüttüler iyice
çok yağmur yağdı sonra,
biraz daha yaşlandı adam,
olmadık yerde
ve Tanrı geri aldı verdiklerini

yağmur,çamur vardı
alışmış içim
çıkmayan iki çıt sesi
ah vardı
vah vardı
daha neler neler
ve kaburga kemiği adamın
aynı kadını yaratsam mı yeniden,
diye düşündü Tanrı
iç geçirdi gölgenin biri,
dilimlenirken fısıltılar
avaz dı vaz'ı kadim
vaz geçildi...


suadiyehaziranikibinonyedi
Demir Mutlugil