Diller Susunca

diller susunca
iki kalbin telaşlı sesleri başlar
nefesler eşlik eder onlara
ve artık
karanlığa karışır ar..
kapakları indiğinde gözlerin
gözün görmediğini el bulur...
el yakar...ten tutuşur...
dört bir yandan ateşler sarar etrafı
rüzgar olur nefesler alevleri coşturur..
kıvranır içten içe yanan bir toprak
ki
suya muhtaç
boşanırcasına yağmura,sellere
med-cezir'e aç...
ateşte kızan bir kılıç
karanlıkta örsü döver çekiç...
vurdukça kıvılcımlar aydınlatır geceyi
salıverir boğazından .....her heceyi..
tanrıya koşarcasına bir zikir ...
ve...koştur..koştur..
koş..
dur..
koş...
dur...
dur!
huzur!