Dilmun Kahini

Önce
sıyrıldı
etlerimiz.
Bir deri,
bir kemik
dolandık.
"Helallik" dilendik.
Gözkapaklarımız mermerden
di.
"Açıl susam açıl!.." lar la
dillendik.
İncecik kalmıştık bir "Söz" içinde.
Küçük uyumlardan alınıp,
büyük uyumlara
belendik.
etimiz de bu
budumuz da..
eksik'ten toplanıp,
fazla'ya ulandık.
Terimiz örselenmeden evveldi.
Çok evveldi..
ruhumuz, ruhumuzdan da sıyrılmadan da evveldi.
Hiç ama hiç bu kadar güzel olmamıştık!..
Adem'in çocukları
ve
her çocuğun Adem'i bu kadar görülür yaşamamıştı!..
Nasip de kendine bu kadar nasip olmamıştı hiç!..

"Düşen her yaprak sevişmeden düşmez!.."
demişti Dilmun kahini.
ogün bu gündür yeşile doymuş tüm yapraklar sırtına rüzgarı yükleyip dans ediyor!..

Duyuyor musun?..

Etsiz de
kemiksiz de
taşın içinden geçiyor su damlası..


Nisan2013
Antalya