Dilnevaz

Hastalanmış bir uykudan uyanır ışık
Kirpiklerinde geceden nem
Beni özlemektedir gözlerin
Yüreğini örselerken şarkılar
Ve dilimde mor lekesiyle yeminler
Rüzgârıma kara bir eldir Dilnevaz!

Sesimi emiyor sessizliğin alafrangalığı
Fakir bir sevdaya düşmüş garip gönlün, neylersin
Avuçla yüzünü ama ağlama
Beni yaktığın geceler boyunca
Vebali ağırdır, demiştim sana Dilnevaz!

Sen baharı giymiş yüzüne aldanırsın
Aynaların dili laldir, karanlığın katran
Ellerini ararsın belkide göğsüme saplanmış gülde
Sonrasını sorma gitsin
Tek tek yaşacaksın acılarımı, Dilnevaz!

Sen hangi sınırın dilisin bilmedim
Hangi denize demir atmış yürek serzenişin
Hangi şarkıda gözyaşlarını harcadın
Ve körpe parmak uçlarından öperken mektuplarım
Çektiğim hasrete değmedin, Dilnevaz!

Koyup taş yastığa başımı, yeşili heder ettin
Kışa döndü, güzelliğinin toprak rengi yazması
Karanlık acıtır teninin tene özlemini
Suskunsun ve pişman
Kalem inzivada, kanlı yüzüne tecrit bakışlar emanet eder
Anlamadığın noksanlar gibi büyürüm
Büyürüm, senin avuçlarında Dilnevaz!