Dinlerken Sis

yürürken yazılan neyim varsa
döküyorum yollara
ekimin fırtına kokulu kuşları üşüşüyor

yüzümün yarısında ay yarası var
öteki yarısında mekik dokumuşluğum
özlüyor muyum? Ne kötü bir düş! Sanmam

bir kaç masada aynı anda oturuyorum
ortalık kararıyor
kara yağmur bulutlarının altında
gelin ve damat...gerdek yerine
şımarıkça fotoğraf çektiriyor

şımarmak nasıl bir şeyse
var sayıyorum unuttuğumu
ve unutmadığımı hiç bir zaman
kenetlenen ellerimizdeki varlığını

övünsem mi dövünsem mi şimdi
spor ayakkabılarımın burunlarında yılların tozu
havası inmiş bir aşkla
unutulsam mı

sanıyorum burada yavaşlamam gerekir
oysa bilmeden sormuştum
hazırlanan bir çocuğun tabutuymuş
taze talaş kokulu bir bedene
sarılacak ağıda duran kefen

benim bu evreni algılamam zor
yürürken yazılan neyim varsa
bir kaç masaya yetiyor
acemi bir keman biraz darbuka tıngırtısı
gelin ve damat hala oradalar
mezar duvarlarının yanında
bunlar sevişmiyorlar
bunlar şimdiden birbirlerini öldürüyorlar