Dipsiz Bir Kuyu Bu Yalnızlık

Dipsiz bir kuyu bu yalnızlık,
Çekiyor beni içine suskunca,
Kimselerim kalmamış beni anlayan,
Sevenim hiç yokmuş beni,
Sende bile ben hiçmişim,
Hani nerde iyi günümde yanımdakiler,
Yoklar kötü gün olduğu için.

İçten içe tüketiyor beni sensizliğim,
Dayanılmaz acılarda kıvranıyorum,
Soğuk odamda yapayalnızım yine,
Kahretsin yine neden ağlıyorum.
Kim ah etti kara gözlerime,
Ben düşüyorum bucaksız yarlardan,
Kucak açtım senin yerine ölüme,
Acımtırak bir intihar yokluğun,
Acıyor dudaklarıma sürülünce,
Ben zaten sürgündüm sevgili,
Dünyaya geldiğimden beri gözlerine,

Yoksun, duymuyorsun, ses vermiyorsun.
Yeter artık anlatılanların hepsi hikâye gelir.
Nedir bu saçlarımdaki kara kışın beyazı,
Sen bilmezsin ama yaşayan bilir,
Üşütünce kimsesizliğin ayazı.

Susun, konuşmayın, kesin dilinizi,
Bilirim birkaç kişi ağlar ardımdan,
Bilirim sen bile kıyamazsın gözyaşlarına,
Zaten yalnız anam ağlar bensiz kaldığına,
Babam bile fark etmez yokluğumu,
Zaman geçtikçe alışır ne de olsa,
Elbet o da unutur oğlunu...

Şimdi şiirleri sürüp aşkın şarjörüne,
Kafama ansızın sıkasım var,
Ellerimden bir son şiiri düşünce,
Sensizliği sarıp cıgarama yar,
Bu şehir gibi yakmak var kor ateşlerde,
Hoş Neron olsam kaç yazar,
Anlar mısın bendeki kıymetini,
Kimseler anlayamamış bunca sene,
Sen beni hiç sevmedin ki,
Küçük bir oyuncaktım aşkın ellerinde,
Ben sende bir hiçtim sevgili,
Koskoca hayat gibi hiçliğin ötesinde

Kimsesiz geldim gidiyorum kimsesiz,
Bir yanımda şeytan uğraşır benimle,
Bir yanımda melekler şükürlerde,
Ben arzu doluyken sevdalı ölümlere,
Unutmam deme bana sakın,
Seviyorum deme, yalan söyleme,
Sen çekmiştin tetiğini bakışlarının,
Sevsen beni, anlasan, bu ölüm niye,
Ben alışığım usulca gitmelere,

Şimdi sensizliğin oyununda oynuyorum,
Yalnızlık başrolü bana verdi yine,
Tükeniyorum gün geçtikçe tükeniyorum.
Kalmayın istemiyorum hiç birinizi,
Kapatın aşkla bakan o güzel gözlerinizi,
Bırakın beni bu kuyunun en dibinde,
Kimseler bilmesin cesedimin yerini,
Bilmesinler senden gittiğimi sessizliğimle,
Söyleyin şiirlere anmasınlar beni.

Karanlıklar uzanıyor uzun uzadıya,
Yokluğuna çarpıp,
Sesim yine bana dönüyor geri,
Canımı yakıyor artık bu yoksunluk,
Bir yanım eksik sensiz, bir yanım tutuk,
Biz delice severken birbirimizi,
Yalancı sevdaların kurşunlarıyla vurulduk.
Bir perde indi gözlerime, göremiyorum seni,
Ben bende değilim sevgili,
Herkes unutsun beni, söyle unutsun,
Kimse öğrenmesin bu kuyunun yerini,
Sen de mutlu ol benim için,
Karanlıkta açan tüm çiçekleri topladım ben,
Masum bir çocuk gülüşünde yaşasın siluetim,
Şen şakrak oyunlarda hatırla beni zaman zaman,

Ve sen fazla uzatma beni anımsamalarını,
Unut beni, geçme bu kuyunun yanından.
Yüreğine gerçek sevdaların izini bırakıyorum,
Anlayacaksın başka sevdalar pembe bir yalan,
Bana sensizliği yaşadığım bu an haram olsun.
Silinmediğim sürece bu mısralardan,
Seni yazmayı unutmadıkça ben yaşıyorum.
Gel gör ki sevgili, farkın kalmadı iyi gün dostundan,
Hani nerdesin, seni neden göremiyorum.
Neden sonumu gösteren saatlerde durmuş özlemlerim,
Hadi al git hayalini benden, çek gözlerini gözlerimden,
Git sevgili git ki ben huzur içinde öleyim.


Müzik:
Folk Music Of anatolia

albüm

yakamoz

parça adı

gurbet elde