Diriliş

defolamamış bir lanet,
dolanıyordu kan damarlarımda;
kurtarılmayı beklemeyi unutmuş
cümleler vardı parmaklarımda.
vurgun yer gibi döküldü tüm benliğim.
gardından vazgeçti hatıralar;
ne lanet kaldı,
ne de umutsuzluğa kıstırılmış beklentiler.
"neler oluyor tanrım?" derken...
üfledi karanlığa ve sen çıkıverdin ortaya...
karşımdasın son "artık"larda,
bir dokunman kaldı hayatıma...
dokun ve kurtar,
şuursuzca sana muhtaç bakışlarımı...