Divane Kalbim

Kalbimi uzattım

Uyuşmuşluğu attı rüzgar

Nice sular aktı taşların arasından

Ahşap köprüyü salladı umut

Ne kadar sildiysem

o kadar kirlendi göğüm

Kötülüklerin arasından geçip

minik bir mum yaktım kalbimde

Her akşam oturup nağmeleriyle söyleştim

Bir harmandan farksız

Yağ-malan-dım

Sap saman alev aldı

yandım

Ruhumu gezdirdim sokaklarında

Penceresini aradım aşkın

Kapısını çaldım hiç usanmadan

kalbin hızla atışını duydum her tokmakta

Şişeler kırdım bir mumun alevinde

Bir damla suyun ahenginde boğuldum

Çöle mecnunluk gerekti

Deryaları unuttum

Bir geçmiş zaman hikayesi

Vahanın çölle sınanması

Beynimin koridorlarında

Sayısız tavaftan sonra

Acı tur atladı

Kalbimdi kâbem

Kıblemse kalbim

Bir mumun alevinde

Kendi göğümü aradım

Maviydi oturduğum minder

Çölü boyayan gözlerim masmaviydi

Usulca

kalbimi topladım