Diyalektik Çelişki 1

Ah! Şu dünya ve bu dünyada bunca zulüm;

Sevince ve aşka dair neyimiz var ve neyimiz yoksa

Elimizde ve de içimizde gıdım gıdım biriken

Zorba bir hükümdar gibi çekip alıyor elimizden…

Enikonu

Eski hesapları şöyle bir karıştırıp baktım da gizliden

Bir alacağımız var mı diye eski günlerden

Ve de gelecekten;

Hani şöyle gülmekti, sevinçli bir andı

El ele tutuşmaktı, kavuşmaktı, sarılmaktı, aşktı

Yok… Yok… Öyle içinde at koşturacağımız değil

Başımızı sokacağımız küçük bir evdi

Karnımızı doyuracak aştı, işti, sevgili bir eşti

Çoluk çocuk insanca bir yaşamaktı hani…

Yok! Yok! Yok!

Mutluluktu, huzurdu -Geç onları anam babam geç-

Elimizde bir canımız kaldı;

Dünyaya verip de çekip gideceğimiz

Hepsi bu…

Aradım, taradım… Buldum nihayet;

Yüreğimizi paralayıp duran

Ve diplerde bir yerlerde unutulmuş olan

Bir “ah” bir de “vah” kalmış;

Topu topu şu dünyadan alıp vereceğimiz -hepsi bu-

O da umurunda değil dünyanın

Dönüp duruyor;

Önüne ne çıkarsa

Ahımızı-vahımızı ezip geçerek

Anladım;

Nefret sevgiden

Ağlamak gülmekten

Hüzün sevinçten

Ayrılık aşktan

Ve ölüm hayattan -her şey karşıtından- besleniyor

Zıttı olanla savaşıyor

Ve birbirini yok etmeye çalışıyor içimizdeki her şey…

Severken severken kahrolası ayrılıklar

Ve yaşamak isterken -hem de delicesine- apansız gelen ölümler

Ve açlık ve yokluk/ sömürü ve esaret/ bir de savaşlar

Ve bu dünyada bunca zulüm

Nasıl da göz açtırmadan çöküyor tepemize…

Neylersin…/ Diyalektik çelişki işte…