Diz Çök Ey Nefs

Ruhumu derin sancılarda öğüten ateş,
Bari gözlerimden çek kızıllığını,
Asumandan göğsüme inen dehşetli yağmur,
Göstersin bu yangında ustalığını.

Kanatlanıp uçmaktı bendeki tasa,
Kayboldu boşlukta bütün hevesim,
Karanlığa boğdun günümü güneş,
bir oyun mudur ki senin yaptığın....

Kulak verin sesime kulak verin yıldızlar,
Sizi kim böyle uzağa koydu,
Sanki uzansa tutacak elim,
Yalnızlıktan bükülmüş eğri boynunu...

Dört duvarı dost bilmiş garip bedenim,
Neden isyan savurursun simdi onlara,
Açılsa mavi gökler açılsa toprak deniz,
Uzanır mı döşeğin uçtan bucağa...

Gözünde mal mülk büyürde büyür nefsim,
Hiç mi utanman yoktur bunca açlığın için,
Yetmez mi her gün bir döşeğin bir aşın,
Diz çök dilen önümde seni doyurmam için...

Cevap verin aynalar, bu gösterdiğiniz yüz kimin,
Sürükler kendini bir tutsaklığa,
Ayna olur başka tende suretim,
Bedenim, zindan oldun bu karamsar ruhuma...