Dize

sustuğunu gördüm yalnızca
öncesinde uyumuştuk
ve dalmıştım kokusuna kahvemin.
geldi, sarstı, gitti.
yedinci kez sustum o gittiğinden beri,
belki de bininci.

aldığını biliyordum yıllarca benim aldığım nefesi
duyumsadığım şey başkaydı
oysa ilk kez dumanına tutunmuş
güldüğünde parıldayan yüzüne
tutulmuştu nutkum.
uykusuzdum,
rüyasız ve yalnız
hem de.

sar baştan melodiyi
kırkıncı kez aynısından muzdarip
bir alavere yapmış, belli
beşinci es'ten, bilmem kaç sonuncu notaya
sen kadar ben desem,
anlatamam.

güldü, söz'dü; yalnızca.
yolu hep uzaklara düştü
kuştu, uçamadı
döndü, dolaştı, baktı olmadı
yanıma uzandı

iyiydik o sıralar
hayrandık sayelerimize
başımda onun sessiz nükteleri
elimde başucu kelimeleri

bitti, yetti..
arkasında sekizinci dizenin re'si
yalandan mutlu çalan bir melodi
ve şiir gibiydi
gidişi...

Haziran/2014